Integralna ginekologija
- Category: Ginekologija
- Date: 23-10-2020
Savremena medicinska nauka poznata i kao klasična zapadna medicina ili konvencionalna medicina zasnovana je na naučnom ogledu koji ponovljen bezbroj puta u istim uslovima uvek osigurava isti rezultat. Suprotno definiciji medicinske nauke sa čvrsto ukorenjenim naučnim ogledom u temeljnoj postavci, preko 80% svih bolesti psihosomatskog je karaktera što znači da su klinička slika bolesti i spektar simptoma koje vidimo kao lekari ili osećamo kao pacijenti jedinstveni i neponovljivi.
U otvorenoj krizi zdravstvene zaštite čiji uzrok nije samo i primarno u nedostatku finansijskih sredstava ili sistemu lošeg upravljanja, stalno naviranje novih saznanja dovodi do isključive orijentacije prema obradi simptoma osnovne bolesti i mehaničkom propisivanju lekova i ostalih vidova terapije.
Temeljna je karakteristika medikamentozne terapije ispoljavanje farmakološkog delovanja leka bez aktivnog učešća pacijenta, a izostankom identifikacije sa terapijom izostaje i aktivacija vlastitih mogućnosti izlečenja, zbog čega se često gubi moćan i vrlo efikasan potencijal u lečenju.
Tako pacijenti imaju "znanje" o zdravlju, a ipak obolevaju. Imaju "znanje" o duhu, a imaju duševne probleme. Imaju "znanje" o prirodnim zakonima, a stalno ih krše. Pacijent tako, aktivnim mentalnim učestvovanjem u procesu lečenja bez stvarnih unutrašnjih saznanja postaje konzument naučenog modela lečenja. Pri tome, ova vrsta "znanja" ne menja život i ne utiče na navike čoveka.
"Ljudi znaju" da je pušenje štetno po zdravlje, pa ipak puše. Informacija ne menja ponašanje, ona površinski lebdi u svesti.
U tom je bitna razlika između unutrašnje spoznaje i informacije. Najefikasnije i najbolje saznanje je kada čovek shvati da se nalazi na pogrešnom putu. Iz toga, sami po sebi razumljivi, proizilaze globalni zaokret i novo usmerenje. Saznanje kao ispravno znanje nije samo osnov potpunog ozdravljenja, već je istovremeno pomoć za duboku samospoznaju.
Još su stari Grci poznavali..
uticaj snažnih emocija poput besa,tuge, ljutnje i straha na poremećaje telesnih funkcija i nastanak telesnih oboljenja, a zahtev za celovitošću puno je više od obične fiziološke težnje.
Nagomilavanje emocionalnog i/ili psihičkog (pre)opterećenja dovodi do stvaranja i jačanja unutrašnje napetosti i odlivanje emocionalne tenzije preko vegetativnog nervnog sistema – kataboličke hiperfunkcije simpatikusa ("fight or flight" - borba ili beg) ili anaboličke hiperfunkcije parasimpatikusa ("rest and digest" - odmor i varenje).
Promenjeno stanje svesti otvara mogućnost susreta i komunikacije sa ličnim nesvesnim, uz otkrivanje novih, individualnih strategija rešavanja problema.
Moderna nauka mogla nas je više približiti zadovoljavajućem shvatanju odnosa između unutrašnjeg i spoljašnjeg, označenih pojmom "psihofizička usporednost" uspostavivši unutar fizike program komplementarnosti. Psihoanalitičarima poput Junga najviše bi odgovaralo "kad bi se telo i duša mogli shvatiti kao dopunski vidovi iste stvarnosti".
Mada su u nekim zemljama pod pojmom "komplementarna medicina" uvrštena medicinska saznanja iz drugih kultura i katkad drugih vremena, tražeći discipline komplementarne ginekologiji, nije bilo teško odlučiti se za psihoginekologiju i ishranu: al-/hemiju i fiziku koje nadopunjuju i komplementarne su ginekologiji.
Psihosomatski pristup zasniva se na integraciji duše i tela - psihe i some, i kao bazični zahtev postavlja posmatranje bolesnog čoveka u celini. Termin "psihosomatski" prvi put se koristi 1818. godine za nesanicu izazvanu psihogenim faktorima, dok pravi razvoj psihosomatske medicine počinje sredinom prošlog veka i vezuje se za ime Franca Alexandera.
Psihosomatska medicina ..
medicinska je disciplina koja se bavi psihosomatskim bolestima, odnosno bolestima u čijem nastanku odlučujuću ulogu igraju psihogeni i emocionalni faktori. Veza između misli i tela, strahova, strepnji, razočaranja ili radosti u odnosu na promene u tkivima, organima i organskim sistemima neverovatno je snažna i uska. Nažalost, o ovoj se vezi govori i piše mnogo manje nego što bi trebalo, što je ujedno i najveći motiv za uvođenje ove teme na ginekološki portal.
Važnost ishrane ..
ne samo posledica preteranog već i neuravnoteženog jedenja, teme su kojima se bave mnoge struke. Katkad se hranom služimo u želji za uspostavljanjem emocionalne ravnoteže i sigurnošću koja je narušena usled unutrašnjeg nezadovoljstva, loših događaja, emocija, tuge, depresije ili faktora iz spoljne sredine koji podstiču stres, a preterano uzimanje hrane nadopunjuje prazninu konkretnim sadržajem, koja je surogat psihičkoj praznini.
Količina hrane koju uzimamo može biti i u sasvim normalnim granicama, ali sve veća zagađenost spoljašnje sredine – vazduha, zemlje i vode, u prvom redu pesticidima i antibioticima nateraće nas u vrlo skoro vreme na pažljivo ispitivanje porekla hrane koju jedemo, posebno u nekim ginekološkim stanjima i bolestima.
Nerazumevanje između lekara i pacijenata ..
Uprkos dobroj volji i jednih i drugih, nedostatak vremena za ličniji kontakt, shvatanje težine i simboličkog značenja "običnih" simptoma kao i odsustvo individualne terapije, doveo je proteklih godina do procvata alternativnih postupaka lečenja, od kojih su mnogi upitnog karaktera.
Otuda je prikaz alternativnih metoda prikladnih u lečenju ginekoloških tegoba ograničen samo na one metode i postupke koje su prošle naučni eksperiment,mada to verovatno nije stvarni preduslov za efikasnost alternativnog postupka. Suprotno delovanju medikamentozne terapije, "alternativna medicina" se oslanja na aktivno učešće pacijenta i svesno učestvovanje, i zapravo što ste svesniji to ovi postupci efikasnije deluju.
Ukoliko prihvatimo osnovu misao koja se proteže kroz alternativne postupke i načine lečenja, i farmakološke lekove shvatimo kao mostove do izlečenja a ne sredstva koja automatski donose ozdravljenje, ukoliko motivišemo simboličko razumevanje simptoma i shvatimo ih kao govor tela ili delova tela koje sistemski zanemarujemo, ako uspemo da prihvatimo promene u životnim navikama i ishrani uz dodatke lekovitih biljnih pripravaka iz prirode, postupak lečenja će prerasti u odgovoran i celovit pristup pacijentu ne samo "spoljašnjim putem" – savremenim, ali i alternativnim metodama lečenja, već i "unutrašnjim putem" – psihoterapijom i psihoanalizom, čime ćemo se približiti definiciji zdravlja prema Svetskoj zdravstvenoj organizaciji koja kaže da je zdravlje telesno, psihičko i socijalno blagostanje.
Danas verovatno niko nije svestan potrebe bliskosti sa prirodnim zakonima koji daju novi život – niko kao žene.